Büyük lokma yoksa uğraşmak istemedi
Üretici, yüksek miktarda mal alamayan müşterisini kaale almadı,
Satıcı, ürün almadan gidenin yüzüne bile bakmadı,
Müşteri, yüksek indirimler yapılmadığında şikayetini esirgemedi…
Banka, onlara kazandırmayanı umursamadı…
İnsan, ‘’Birçok kişi beni övsün, bana saygı duysun’’
‘’İş yerimdekiler de bana ilgi göstersin, sosyal medyadakiler de’’ istedi…
O yüzden bir çoğuna hediyeler götürdü, bir şeyler ısmarladı…
Problemlerini çözmeye çalıştı…
Çünkü oralarda büyük övgüler vardı,
Yani oralarda büyük lokmaların olduğunu sanıyordu...
Ama ona en yakın olan eşini görmedi…
En son ne zaman bir yere çıkardığını dahi hatırlamadı
Ondan gelen ilgi, yüzünü güldürmeye yetmedi…
Çünkü dışarıdan gelen ilgiler, gözünü kör etmişti…
‘’Eşimle evlenmişim zaten, ne yapsam da beni sever’’ düşüncesindeydi…
Ve yine ona en çok değer vereni, annesini görmedi…
Annesinin ihtiyaçlarını karşılamak istemedi,
Çünkü orada onu alkışlayan yoktu…
O yüzden orada büyük lokma yok sanıyordu…
Ama!
Asıl sır insanın en yakınlarındaydı;
Eşinde, çocuğunda, annesinde, dostlarında, komşularında…
İşte büyük lokma oradan başlıyordu…
Onlara odaklanıp, mutlu olmaları için uğraşmaktaydı asıl kazanç…
Onların ihtiyaçlarını dert edinip gidermekteydi asıl kazanç…
Ama!
Uzaklara baktı ve büyük lokmaları gördü insan,
Ve iştahı kabardıkça kabardı…
En yakınındaki, mahallesindeki ihtiyaçlı komşularına odaklanmadı
Özel kurumlarda yaptı yardımını,
Çünkü oralarda büyük lokmaların olduğunu sandı…
Firması adına toplu yardım yaptırdı,
Firma adı geçsin diye…
İnsanlar ne kadar büyük firma olduğunu görsünler diye…
Kurumlar da onu övdü ve zengin hissettirdi…
Deprem oldu, şovunu yapan yaptı,
Ve haberlere çıkan çıktı…
Çünkü orada büyük lokma var sanıyorlardı…
3 ay sonra büyük lokma avcıları çekildi,
Geriye samimiler kaldı…
Samimiler, niyeti ve davranışı uyumlu olanlardı…
Yardım Kurumları reklamlarını yaptıkça yaptı…
Kendilerini çok iyi gösterdiler
Tüm mazlumların, kadınların, çocukların, hayvanların,
Yanında olduklarını söylediler…
Ardından bir ülke soykırıma uğradı,
Neredeyse hepsi sessizce bakakaldı…
Çünkü orada büyük lokma olmadığını sandılar…
Geriye yine samimiler kaldı…
Dini, dili, ırkı fark etmeden…
İnsan, önce kendi ağacını büyütmeliydi ki,
Meyvelerini başkalarına da verebilsin.
Ama insan, elindeki tohumları,
Anlık, kısa süren övgüler için, büyük lokmalar için,
Başkalarına dağıttı ve elindeki tohumlar bitti…
Ne kimse doydu, ne de kimsenin ihtiyacı görüldü…
Halbuki o tohumları ekip ağacını büyütmeliydi…
O ağacın meyvelerini en yakınlarına vermeliydi…
Önce onları doyurmalıydı ki onlar da tohum eksin…
Böylece ağaçların sayısı arttıkça artacaktı…
Artık meyveler çok fazla geldiğinde,
Uzaktakilerin de ihtiyacını karşılanacaktı…
Asıl Büyük Lokma, en yakınlarında gizliydi…
İşte o samimiler, büyük lokmanın ne olduğunu,
Nerede olduğunu ve nasıl ulaşacaklarını çok iyi biliyordu…
Ama insanların çoğu uzaklarda aradı ve aldandı…
Ama insanların çoğu uzaklarda aradı ve aldandı…
Ama insanların çoğu uzaklarda aradı ve aldandı…
Yorum Gönder
Teşekkürler