Geçtiğimiz akşam, Ahmet ve ailesi, üniversiteden bu yana dost oldukları Serkan’ın evinde akşam yemeğine davetliydi. Üniversitede başlayan arkadaşlıkları, mezuniyet sonrası aynı iş yerinde çalışma fırsatıyla daha da pekişmişti. Serkan ve ailesiyle kurdukları sıcak bağ, bu tür davetleri her zaman keyifli hale getirirdi. O akşam da farklı olmadı; Serkan’ın kız kardeşinin desteğiyle hazırlanan sofranın güzelliği herkesin takdirini kazandı.
Bu davet, Ahmet ve ailesi için başka bir açıdan da özeldi; ilk kez Serkan’ın kız kardeşi ve 11 yaşındaki yeğeni Atakan’la tanışıyorlardı. Ancak, Serkan ile kız kardeşi arasındaki kişilik farkı hemen dikkat çekmişti. Serkan, çalışkan, disiplinli ve düzenli biriydi. Üniversite yıllarındaki sınıf birinciliği, spor alışkanlıkları ve öz bakımına gösterdiği özen bunu açıkça ortaya koyuyordu. Buna karşılık, kız kardeşi daha rahat, hatta biraz fazla salaş bir tavır içindeydi. Ahmet, onun bu rahatlığına şaşırmadan edemedi.
Yemek faslının ardından herkes, masayı toplamak için mutfağa yönelirken Atakan, elindeki telefonla koltuğa kurulmuştu. Serkan, yeğenine yardım etmesi gerektiğini hatırlatsa da kız kardeşi hemen araya girdi:
“Serkancığım, o daha çok küçük. Tabakları kırabilir, mazallah.”
Bu tür müdahalelerle Serkan’ın çabasının boşa çıktığı belliydi. Atakan ise kısa süre içinde daha da rahatsız edici davranışlar sergilemeye başladı; oyun konsoluyla vakit geçirdi, salonda koştururken çayları devirdi ve Ahmet’in çocuklarına vurmaya kalktı. Ahmet ve eşi bu duruma nezaketen bir şey dememeye çalışsa da Serkan’ın sabrı tükenmişti. Ancak kız kardeşi yine araya girdi:
“Serkancığım, o sadece bir çocuk. Ne yaptığını bilmiyor, mazur görelim.”
Gece ilerledikçe durum daha da kötüleşti. Atakan, dışarıda bisiklet sürmek istediğini söylediğinde annesi bile bu isteği reddetmek zorunda kaldı. Bu kez Atakan, ağlama krizine girdi. Serkan, durumu toparlamak için Ahmet’i başka bir odaya davet etti. Arkadaşına oldukça mahcup bir şekilde şu itirafta bulundu:
“Ahmet, gerçekten çok üzgünüm. Kız kardeşim, oğlunun hiçbir bedel ödemesine izin vermiyor. Her istediğini yapıyor ama buna rağmen Atakan mutsuz. Geleceği konusunda endişeliyim. Böyle devam ederse karşılaştığı hiçbir sorunu çözemeyecek ve hep başkalarından yardım bekleyecek. Ne yapacağımı bilemiyorum.”
Ahmet, arkadaşının bu samimiyetine karşılık verdi:
“Serkan, Atakan’ın bu davranışları, temel olarak sınırların net bir şekilde çizilmemesinden ve ona yaşına uygun sorumlulukların verilmemesinden kaynaklanıyor gibi görünüyor. Çocuklar, sınırlar ve yapılandırılmış bir çevrede kendilerini daha güvende hissederler. Ancak sınırların olmaması, hem davranışsal hem de duygusal problemlere yol açabilir.
Öncelikle kız kardeşinin, ‘istek’ ve ‘ihtiyaç’ arasındaki farkı öğrenmesi ve Atakan’ın her isteğini yerine getirmemesi gerekiyor. Bu, çocukların erken yaşta sabretmeyi ve beklemeyi öğrenmeleri için çok önemli. Her istediğini hemen yerine getirmek, Atakan’ı hem şımarıklığa hem de gelecekte zorluklarla baş edememe alışkanlığına iter. Küçük yaştan itibaren sorumluluklar verilmesi, çocuklarda özgüven ve problem çözme becerilerini geliştirir. Örneğin, masayı toplamak gibi küçük işler Atakan için harika bir başlangıç olabilir.
Tabii, bu süreçte kız kardeşinin sabırlı ve kararlı olması çok önemli. Atakan ilk başta büyük bir direnç gösterebilir; ağlayabilir, kendini yere atabilir ya da annesine küsebilir. Ancak burada önemli olan, kız kardeşinin bu tepkilere duygusal olarak hazırlıklı olması. Kararlı ve tutarlı bir şekilde davranmaya devam ederse, Atakan bu yeni kuralları ve sınırları zamanla kabul eder.
Benim önerim, kız kardeşinin bu konuda danışmanlık veya rehberlik alması. Bu tür profesyonel destek, hem süreci hızlandırır hem de annenin tutarlı kalmasını sağlar. Ayrıca, Atakan’a düzenli bir rutin oluşturulması ve ekran süresinin sınırlandırılması gibi basit ama etkili değişiklikler de faydalı olacaktır. Geri kalan zamanda daha aktif oyunlara ya da geliştirici faaliyetlere yönlendirilmesi sağlanabilir.”
Ahmet, sözlerini şöyle bitirdi:
“Serkan, bu süreç kolay değil ama gerekli. Çocuklar, küçük yaşlarda öğrendikleri becerilerle yetişkinlikte güçlü ve bağımsız bireyler haline gelirler. Atakan’ın bu şekilde devam etmesine izin vermek, hem ona hem de çevresine zarar verir. Önemli olan, annesinin sabırla ve sevgiyle bu süreçte liderlik yapması.”
Serkan, arkadaşının anlayışı ve verdiği tavsiyelerden büyük bir güç aldı. Zor geçen bir akşamın ardından bile, bu konuşma sayesinde yarına dair umudu artmıştı.
Yorum Gönder
Teşekkürler