Bu hayatta herkesin çok zorlandığı, çözülmesi imkansız zannettiği dönemleri olur. Kimi zaman iyi olan işler kötüye gider, müşteriler azalır. Birkaç ayı zararda bitirir. Kimi zaman insanın zorlu bir sağlık sıkıntısı olur. Hastanelerde günlerce sabahlamak zorunda kalır. Kimi zaman da aylarca iş bulamaz.
Ve insan şu soruları sorar:
‘’Ne zaman bitecek bu?’’
‘’Hep böyle mi sürecek?’’
Doğum süreci de böyledir. Anne, doğum sancısının hiç bitmeyeceğini ve sonsuza dek süreceğini zanneder. Baba da karısının acıları karşısında bir şey yapamama durumu hiç bitmeyecek zanneder. Kapının önünde karısının acı dolu seslerini duyar ve çaresizce bekler. Ne yaparsa yapsın o zorluğu azaltamaz. Ümitler tükenir, tam vazgeçilir, o zaman ‘’bebeğin babasını içeri alalım’’ cümlesi duyulur. O tüm telaş, umutsuzluk yerini sevince bırakır. Baba içeri girdiğinde, bebeğini gördüğünde ‘’iyi ki bu süreci yaşamışız’’ diye konuşur…
O zorluklar unutulur ve geriye güler yüz kalır.
Hayatta her zorluktan sonra mutlaka bir kolaylık vardır.
Bir dağın zirvesi ne kadar yüksekteyse o kadar zorlu bir tırmanış olur. Ama o kadar da iyi bir manzarası olur. O zirveye çıkıldığında da tüm geçmiş zorlu süreçler iyi anılar olarak hatırlanır ve insan ‘’iyi ki bu zorluğu yaşamışız’’ cümlesinikullanır.
Dolayısıyla bir süreç zorluysa, sonrasında ’’iyi ki’’ diyeceğimiz bir manzara, bir konfor bizi bekler.
‘’İyi ki bebeğim için bu zorlukları çekmişim’’
‘’İyi ki müşterilerin gelmediği bu süreci yaşamışım’’
‘’İyi ki evlenmişim’’
Bu zorluklara karşı dayanıp sonrasında ‘’iyi ki’’ diyebilmekiçin Başarı Psikolojisi Semineri…
Yorum Gönder
Teşekkürler