Günü yaşadığımız günlere benziyordu.
Öyle havadar, öyle güneşli, öylesine sıradan...
Geniş yollardan dökülen insanlarıyla,
Son ışıkları yakalayan şehri, şehrimize
benziyordu.
Yalınayak bir tebessümdü çocuğu,
Umuduna renk veren ailesiyle,
Hayatı da hayatımıza benziyordu.
Her insan gibiydi anlayacağınız..
Sabah güneşin evvelinde kalkardı,
Er başlamasıyla meşhurdu, meşhur
olabildiğince..
Ocağı yanar, kepengi açılır bir dükkanı vardı
her seherde...
Benzer insanlar uğrardı,
Kimi az alırdı simidinden, kimi çok..
İnsanlar birbirine benziyordu
Kimi daha aç kimi biraz daha tok..
Kapadı tezgahını o gün de,
Öyle bir gündü,
Yaşadığımız günlere benziyordu..
Geceyi boyayan ışıklar bitmek üzereyken,
Birkaç yaşlı göz izliyordu uzakları
Yarı hayallere dalmış gibi
Hayaller ki hayallerimize benziyordu
Dualar dualarımıza..
Ulaşabildiğimiz ulaşamadığımız,
Ama hep istediğimiz gibiydi istekleri..
Görseydiniz geceyi gecelerimize benziyordu,
Işıklar arasında gölgeler bir uzayıp bir
kısalıyordu..
Ansızın benzeri az bulunur bir şahitlik düştü
payına,
Her insan şaşırır birşeylere hayatında,
Bu sefer, şaşkınlığı şaşkınlığımıza benzemiyordu..
Bir adımlık zaman, geçen zamanlara
benzemiyordu..
Dimdik duran evler, evlerimiz gibi
durmuyordu..
Gök gökteydi, yer yerinde durmuyordu..
Kalbi, kalbimize benziyordu ama,
Kalbi kalbimiz gibi atmıyordu..
Bakışları, bakışımıza benziyordu ama,
Gördükleri gördüklerimize benzemiyordu..
Dinlemesini severdi anlatılanları,
Dinlediği dinlediklerimize benzemiyordu..
Korkuyordu, o kadar ki hiç bir korkusuna
benzemiyordu..
Gözlerini açtığında tanıdık geldi ilkin dünya,
Farklıydı ama dünkü dünyasına biraz benziyordu..
Kalbine dinginlik veren duası,
Dünkü duasına benzemiyordu..
Bakışları değişti sonrasında..
Gözleri gözlerimize benzemiyor artık,
Cümleleri cümlelerimize..
En çok benzediğimiz yeri gördü çünkü,
Geriye farklı olan birşey bırakmayan ölümü..
İyiyim dedi yanındakilere ve kalktı
Bir çadırın önünde,
Ceketindeki söküğü diken bir adamı gördü,
Ateşin üzerinde kaynayan çaydanlığı..
Adam tebessüm etti,
Yüzü yüzümüze benziyordu
“Şükür” dedi
Dedikleri dediklerimize,
Şükrü şükrümüze benzemiyordu..
Çok güzel
YanıtlaSilŞükrümüzün atması ne de güzel olurdu..
YanıtlaSilGerçek, yaşanmış bir öykü kokusu geliyor burnuma.. Kim nelere şahit oldu da bunlar döküldü kaleme acaba? Okudukça boğazımın düğümlendiğini hissediyorum. Acı ama bir o kadar da tebessüm ettiren bir yazı olmuş yaşananlar için. Ümitvâri... ALLAH razı olsun.
YanıtlaSilKaleminize sağlık 🌸
Ölüm gerçek benzerliğimiz…Elinize sağlık
YanıtlaSilYorum Gönder
Teşekkürler